Ξυπνάς το πρωί, πίνεις το καφεδάκι σου, και κόβεις βόλτες στο διαδίκτυο να πιάσεις σφυγμό...
Οι πουτάνες οι ώρες δεν περνάνε με τίποτα. Όσο και να το κοιτάς το ρολόι, οι δείκτες δεν έχουν κάνει παρά μία πολύ μικρή κίνηση....
Αναμένεις καρτερικά... Πέρνα μωρή γαμημένη...
Κι αφού νιώθεις πως έχει περάσει κανένα τρίμηνο, έπιασε η ώρα 7 για να πας στο καφέ να πιάσεις θέση και να περιμένεις να ξεκινήσει το ματς.
Φτάνει 20:00....
Επιτέλους... Βγαίνουν οι ομάδες και βλέπεις την νύχτα να γίνεται μέρα...
Σε 2 βδομάδες κλείνω τα 33, και δεν θυμάμαι αν και από πότε είχα τόσο άγχος... Δεν θυμάμαι αν και πότε χτυπούσε τόσο γρήγορα και τόσο δυνατά η καρδιά μου, σε σημείο να αρχίσω να φοβάμαι μην πάθω τίποτα.
Είχα τόσο άγχος που μέσα σε ένα μαγαζί που όλοι ήταν με μπλουζάκια, εγώ είχα κουλουριαστεί με το μπουφάν... Με τόσο άγχος που είχα έτρεμα σαν το ψάρι από το κρύο...
Και αφού ο κύριος Μάνταλος αποφάσισε να ξεκινήσει το παιχνίδι μιάμιση ώρα μετά, για μία καζούρα, περιμένεις να τελειώσει το παιχνίδι γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι θα σαι στον τελικό.
Είσαι τόσο σίγουρος ότι με οποιονδήποτε τρόπο φέτος θα κατέβεις Αθήνα.
Φτάνει στο 89-90, σκέφτεσαι, νταξ.... 5-6 λεπτά θα δώσει καθυστερήσεις, γιατί ξέρεις ότι αν τα πράγματα ήταν αντίθετα στο "Καραϊσκάκης", θα σου σήκωνε ένα 2λεπτο και σφύρα να πάμε να φύγουμε.
Αντ' αυτού βλέπεις 9' λεπτά. Σκύβεις πιάνεις το κεφάλι σου...
-"Έλα ρε Π.Α.Ο.Κ.άρα, έλα μωρή αρρώστια... Κράτα λίγο ακόμα..."
Από το 9' μέχρι το 15' που το σφύριξε, νομίζω έκανα 3 ή 4 τσιγάρα... Τόσο πολύ που μόλις σφύριξε δεν το πίστευα, γιατί ήμουν σίγουρος ότι πρώτα θα ισοφάριζαν και μετά θα το σφύριζε...
Ε μετά ανάβεις και ακόμα ένα, γιατί μετά το άγριο σεξ, το άγριο ξύλο, ε ένα τσιγαράκι είναι ότι πρέπει...
Είναι απίστευτο όμως το τι συναισθήματα και το τι σκέψεις μπορεί να σου προσφέρει ή να σου δημιουργήσει ένας ποδοσφαιρικός "αγώνας"(;). Έτσι;
Γυρνάς σπίτι να ηρεμήσεις και σκέφτεσαι να γράψεις κάτι για το ματς.
Κάνεις την βόλτα σου στο διαδίκτυο, κι έτσι πως έχεις ηρεμήσει, αυτόματα τα νεύρα σου επανέρχονται εις διπλούν...
Τι να γράψεις όμως;
Τακτικές;
Αναλύσεις;
Συστήματα;
Πως έπαιξες; Πως έπαιξε ο γαύρος;
Όχι. Τίποτα από όλα αυτά... Απλά θέλεις να εξωτερικεύσεις τις σκέψεις σου.
Λίγο πολύ όλοι μας το ξέρουμε και το περιμένουμε πως με το πρώτο φως της ημέρας που ξημερώνει, όλα τα γαύρικα Μ.Μ.Ε., και της Αθήνας γενικά βέβαια, θα αρχίσουν έναν ανελέητο πόλεμο εις βάρος της ομάδας, των παιχτών, των οπαδών, της ατμόσφαιρας στο γήπεδο...
"Ζούγκλα, τρομοκρατία, βία, σεξ, ξύλο, και ότι μπορεί να φανταστεί ο κάθε ένας... Αλλά δυστυχώς όλα αυτά ξεκίνησαν ήδη. Και πρώτα το χορό τον ξεκίνησαν τα μεγάλα σε επισκεψιμότητα αθλητικά site της χώρας.
Δεκτά όλα. Έτσι να πέσετε όλοι μαζί να μας φάτε.
Εδώ το λογικό ήταν να γράψω...
"Τα γράφετε αυτά, αλλά έχετε αναλογιστεί τι έχει προηγηθεί και φτάσαμε στα σημερινά...;"
Δεν το γράφω και δεν το ρωτάω, γιατί όλοι τους σίγουρα τα ξέρετε, και τα θυμάστε. Απλά είναι πολύ κακό για κάποιον να έχει πολύ επιλεκτική μνήμη, ειδικά αν αυτός ο κάποιος πληρώνεται χοντρά και γράφει ότι γραμμή πάρει.
Άλλωστε πιστεύω πως τα πράγματα όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο θα ταν πολύ καλύτερα αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι. Άλλωστε αυτοί είναι που μας κυβερνάνε...
Το τι θα γινόταν σήμερα στην Τούμπα, λίγο πολύ, όλοι μα όλοι μας τα ξέραμε. Είτε είσαι οπαδός του Π.Α.Ο.Κ., είτε του Ολυμπιακού, είτε του Παναθηναϊκού, είτε οποιασδήποτε ομάδας. Ειδικά αν ασχολείσαι με την σαπίλα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ήσουν σίγουρος και περίμενες ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί...
Το γελοίο είναι ότι έχουν υπάρξει πολύ χειρότερα ντέρμπι στην Τούμπα, αλλά δεν είχε γίνει τόσος ντόρος.
Δεν νομίζω να είχε γίνει κάτι το τρομερό. Βγήκαν οι ομάδες, δεν έγινε το παραμικρό, και άναψαν οι πυρσοί όπως ανάβουν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου..
Και για έναν κουβά με "γαύρους", καθυστέρησε η έναρξη του παιχνιδιού 75 λεπτά.... Για έναν κουβά με ψάρια....!!!
Και αυτόν τον κουβά με ψάρια, ο άνθρωπος ο οποίος έχει τόσο κέρατο στο κεφάλι του, αφού ένας Ολυμπιακός ολόκληρος του πηδούσε την γυναίκα, τον ονόμασε βία, καθεστώς τρομοκρατίας, και έφερε τα πάνω κάτω στον αγωνιστικό χώρο...
Και εδώ σου γεννάται η απορία... Πόσο στόκος, πόσο βλάκας, και πόσο χαμηλού επιπέδου μπορεί να είναι ένας παράγοντας - μεγαλομέτοχος, για να έχει δώσει το κουμάντο σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, σε έναν τόσο ηλίθιο, σε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι ο ορισμός της βλακείας, σε έναν άνθρωπο στον οποίο η γέμιση του εγκεφάλου του αποτελείται από ένα μείγμα από άχυρα, μαζούτ, και στόκο.
Είναι τόσο αποβλακωμένος που είμαι σίγουρος πως αν ήταν γυναίκα, θα έπαιρνε μέρος στην "Εκδίκηση της Ξανθιάς"...
Ο άνθρωπος από την άγνοια της βλακείας που τον διακατέχει, είναι επικίνδυνος γιατί έβαλε μπουρλότο σε ένα ματς υψίστης επικινδυνότητας. Είναι επικίνδυνος για την σωματική ακεραιότητα, παιχτών παραγόντων ποδοσφαιριστών, καθώς επίσης και οπαδών, καθώς λίγο έλειψε με τις μαλακίες του, να τα τινάξει όλα στον αέρα.
Για την συνέχεια, όπως έγραψα και πιο πάνω λίγο πολύ όλοι μας ξέραμε τι θα συμβεί στην Τούμπα.
Πριν λίγες μέρες στην προηγούμενη μου ανάρτηση : "
Σε ένα παράλληλο σύμπαν...!", είχα γράψει πως το μόνο που πέτυχαν στον πρώτο ημιτελικό, ήταν να ξυπνήσουν το θηρίο... Είχα γράψει ότι πως στην Τούμπα δεν έχουν καμία ελπίδα.. Είχα γράψει πως όποιος και να ρθει να σφυρίξει δεν θα χουν καμία ελπίδα. Είχα γράψει πως η ασυλία τους σε αυτό το παιχνίδι φτάνει στο τέλος της. Είχα γράψει το "Κύπελλο εμείς ή κανείς"...
Και σε όσα όλα έγραφα, όταν τα έγραφα, ακριβώς αυτά που έγιναν χθες στην Τούμπα είχα στο μυαλό μου...
Όχι δεν είμαι κάφρος. Και μου αρέσει το ποδόσφαιρο, και θέλω να βλέπω ποδόσφαιρο, και θέλω η ομάδα μου να παίζει ποδόσφαιρο και να κερδίζει τίτλους και προκρίσεις...
Αλλά επίσης στην προηγούμενη μου ανάρτηση είχα γράψει πως "Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η παρανομία γίνεται καθήκον". Γιατί;
Για όλα αυτά τα χθεσινά, και για όλα όσα προηγήθηκαν για να φτάσουμε στα χθεσινά...
Γιατί όταν λέγαμε για κόλαση, εννοούσαμε αυτό ακριβώς...:
Όταν λέγαμε πρόκριση εμείς ή κανείς, εννοούσαμε αυτό ακριβώς...
Όταν λέγαμε ότι κι αν γίνει εμείς θα πάμε τελικό, εννοούσαμε αυτό ακριβώς.
Όταν λέγαμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμείς θα κερδίσουμε, εννοούσαμε αυτό ακριβώς.
Όσο το παιχνίδι δεν το παίζετε στα ίσα και στα δίκαια, αυτό ακριβώς θα παίρνετε.
Αφού αυτό σας αρέσει και αυτό γουστάρετε, αυτό ακριβώς αξίζετε, κι αυτό ακριβώς θα παίρνετε.
Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος λέει ο λαός, και το λέει για καταστάσεις όπως αυτές....
Κι όταν σπέρνεις ανέμους, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχεις είναι να θερίζεις θύελλες...
Όλα αυτά, εσείς τα δημιουργήσατε, και τα συντηρείτε τα τελευταία 16-17 χρόνια. Και για ότι συνέβη χθες στην Τούμπα οι μόνοι υπαίτιοι είστε εσείς και μόνο εσείς.
Και όσο το συνεχίζετε, αυτόν τον πολιτισμό θα σας προσφέρουμε.
Τι να κάνουμε, είμαστε πολύ "
Απολίτιστοι για τον Πολιτισμό σας".
Και το γουστάρουμε πολύ που είμαστε απολίτιστοι. Καλύτερα απολίτιστος και καθαρός, παρά πολιτισμένος και σάπιος...
Και μιλάνε ποιοι; Αυτοί που έχουν ισοπεδώσει, αυτοί που έχουν καταστρέψει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Μιλάνε οι άνθρωποι της Ριζούπολης και του Καραϊσκάκη με τον Παναθηναϊκό.
Μιλάνε οι άνθρωποι, οι οποίοι μπήκαν μέσα και κυνηγούσαν παίχτες του Παναθηναϊκού, και υποστήριζαν ότι μπήκαν για να πανηγυρίσουν...
Μιλάνε οι άνθρωποι που μπούκαραν στο ζέσταμα το '10 στα play off και πλάκωσαν τον φροντιστή του Π.Α.Ο.Κ., και πήραν στο κυνήγι τους παίχτες...
Μιλάνε αυτοί, που πριν λίγο καιρό, κόντεψαν να βγάλουν το μάτι του Αναστασίου...
Τόσα και τόσα και τόσα...
Δεν χρειάζεται ούτε να πούμε παραπάνω, ούτε να τα αναλύσουμε περισσότερο.
Τα πράγματα είναι γνωστά, τα ξέρει όλος ο κόσμος, και τους φτύνουν πλέον όλοι... Εκτός από μία μικρή γειτονιά, η οποία του χρόνου θα βρίσκεται μεταξύ Β' και Γ' Εθνικής.
Διάβασα σε διάφορα site, να πυροβολούν τους πάντες για την μπανάνα στον Σαλίνο.
Ναι. Έχετε δίκιο. Μεγάλη μαλακία έκανε ο τυπάς, και εγώ προσωπικά όχι απλά την καταδικάζω, αλλά ο τύπος είναι απλά ένα ζώο.
Αλλά τώρα σας έπιασε ο πόνος;
Ένας πούστης κερατάς δεν είχε ποτέ τα αρχίδια εδώ και δεκαετίες να γράψει κάτι για το "Σκοπιανοί" ή "Βούλγαροι".
Ένας δεν είχε τα αρχίδια να διακόψει το ματς εκεί μέσα με το που ακούγονται αυτοί οι εμετοί.
Ένα πουστράκι που φοράει την δαφνοστεφανωμένη πουστάρα στο στήθος, μια φορά δεν έκανε νόημα να το βουλώσουν...
Όσο δεν θα βγάζετε κι αυτά στην φόρα, όσο θα τα συντηρείτε, θα συνεχίζουμε να είμαστε "Απολίτιστοι για τον Πολιτισμό σας".
Δεν γούσταρα τόσο πολύ που ήρθε η πρόκριση, όσο γούσταρα τον τρόπο που ήρθε. Γιατί χθες στην Τούμπα αποδόθηκε ποδοσφαιρική και οπαδική δικαιοσύνη
(εξού και η εικόνα εισαγωγής της ανάρτησης - Δημιουργία του αδερφού Zorro), με τους νόμους της Τούμπας και του Λαού του Π.Α.Ο.Κ. απέναντι στην αιώνια σαπίλα του Ελληνικού ποδοσφαίρου...
Ναι ρε... Υπάρχει τελικά θεός, και είναι
Π.Α.Ο.Κ..
Και φάνηκε στο 105' που βγάζει την μπάλα ο Κάτσε πάνω στην γραμμή....
Αυτό που γούσταρα ήταν το πάθος και ο τσαμπουκάς των παιχτών. Αυτό που γούσταρα ήταν ότι ήταν ομάδα... Αυτό που γούσταρα ήταν ότι ήταν οικογένεια. Ένας τσαμπουκάς γινόταν και ορμούσαν όλοι. Δεν έμενε κανένας πίσω...
Γούσταρα που έβλεπα τον τρόμο στις φάτσες τους όταν η κάμερα τους έκανε κοντινά...
Γούσταρα που ο Μάνταλος από τον φόβο του, δεν ήξερε τι να σφυρίξει...
Γούσταρα που στα κοντινά, η λέξη φόβος και τρόμος ήταν γραμμένη στο πρόσωπο του. Γούσταρα που ήταν τόσο χεσμένος που το σκατό είχε πιάσει κάλτσα..
Αυτό που γούσταρα πιο πολύ όμως, είναι ότι φάνηκε πλέον ξεκάθαρα ότι Λαός - παίχτες - διοίκηση(!)(;) ενωμένοι, ο Π.Α.Ο.Κ. δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν...
Διάβασα κάπου ένα άρθρο, "Έτσι θα πάμε Mundial"; Με διεθνείς παίχτες να πιάνονται στα χέρια;
Στα αρχίδια μας ρε...
Στα αρχίδια μας η Εθνική... Κι ας ήμουν οπαδός και της Εθνικής μέχρι εχθές και πριν τον αγώνα.
Ποια Εθνική... Δεν υπάρχει Εθνική, όσο και να προσπαθήσετε να μας πείσετε. Δεν υπάρχει και δεν υπήρχε...
Ποια εθνική;
Η Εθνική Αθηνών;
Η Εθνική της μίζας;
Των κολλητών και της κλίκας;
Η Εθνική του βύσματος και του βολέματος;
Η Εθνική της εξυπηρέτησης συμφερόντων...;
Η Εθνική με παίχτες πουστράκια που πριν τον γαύρο είναι κότες και με το που φορέσουν τον δαφνοστεφανωμένο πούστη το παίζουν ιστορία και 100 κιλά αρχίδια;
Η Εθνική που θέλετε να μας παρουσιάσετε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...
Και αυτήν την Εθνική να την βάλετε στον πάτο σας.
Όσες φορές και να το βλέπεις, είναι σαν να το βλέπεις πρώτη φορά... ΚΑΥΛΑ...
Μετράτε λεωφορεία τώρα κουφάλες... Ερχόμαστε στην φωλιά σας...
"Όταν το πρώτο το λεωφορείο, θα φτάνει Αθήνα για τον τελικό,
το τελευταίο θα ξεκινάει, από τον Πύργο τον Λευκό.
Ασπρόμαυρο, θα γίνει το Ο.Α.Κ.Α., πουτάνας γιοι, Ολυμπιακοί,
το Κύπελλο, θα πάρουμε για πλάκα, και η Αθήνα θα καεί..."
