Από τις πρώτες σου μέρες στο σύλλογο, όντας ακόμα το wonderkid που ήρθε απ την Πόρτο. Θυμάμαι ένα δυο φίλους να μου λένε στα πρώτα ματς που σιγά σιγά έπαιρνες συμμετοχή ¨αυτός θα παίξει μεγάλη μπάλα να ξες¨. Και έπαιξες. Δε πίστευα στα μάτια μου την ευκολία που έκανες ντρίπλες, που έκοβες εσωτερικά να αποφύγεις το μπακ, που επιζητούσες το σουτ. Σουτ ρε φίλε, τι σουτ ήταν αυτό. Σπάσιμο λίγο τη μπάλα και καραβολίδα που την λέγαμε πιτσιρικάδες. Γκαύλωνα. Γεννιότανε ένας δικός μου ποδοσφαιρικός ήρωας.  Ήρθανε τα πρώτα σου γκολ σιγά σιγά, ήρθε μια τρομερή εξέλιξη, να κόβεις, να τρέχεις, να σεντράρεις, να πηδάς στο πρώτο δοκάρι για κεφαλιά , να σουτάρεις ξανά και ξανά. Να μας κάνεις να νιώθουμε μια σιγουριά σε κάθε σου κίνηση. Αυτός ο παικταράς παίζει στο μεγάλο ΠΑΟΚ.

Το απίστευτο γκολ με ΑΕΚ στο τέλος. Τα ματς με Άγιαξ και Φενέρ. Το γκολ ισσοφάριση στο Καραϊσκάκης. Ότι και να θυμηθώ από εκείνες τις μέρες, όλα μου θυμίζουν τον παιδί απ την Πορτογαλία που γούσταρε να παίζει μπάλα. Γούσταρε τόσο πολύ. Αδύνατον να σε κρατήσει ο τότε ΠΑΟΚ. 

 

Μετά από κάποια χρόνια στην Γερμανία και αφού κάθε χρόνο λέγαμε τώρα θα γυρίσει , φέτος θα γυρίσει, ήρθε η ώρα να γυρίσει, έγινε.  Επέστρεψες με την υπόσχεση ότι θα πάρεις πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ. Και βλέπουμε τα απίστευτα. Παιδί ήρθες στον σύλλογο, ηγέτης γύρισες. Με την ίδια δίψα για ποδόσφαιρο. Κάθε ματς τα πόδια στη φωτιά. Οι ντρίπλες που έκανες πιτσιρικάς έγιναν απίστευτο κοντρόλ. Οι πάσες έγιναν πάσες σιγουριάς για γκολ. Να κόβεις, να σουτάρεις, να φωνάζεις, να κρατάς την ομάδα δεμένη. Αρχηγός, με όλη τη σημασία της λέξης. Αρχηγός σε μια ομάδα που φώναζε ότι δε το χάνει. Και όταν το έχασε, όπως το έχασε, να την σηκώνεις επί δέκα φορές. Αγωνιστικά με τη γκολάρα ΈΠΟΣ στον τελικό, σε μια στιγμή που θα μείνει για πάντα στο Hall of fame, στιγμή που πρέπει να γίνει σημαία μπλούζα και γκράφιτι, να κλωτσάς την πινακίδα και να βγάζεις από μέσα σου όσα θέλαμε να βγάλουμε όλοι εμείς. Να  σηκώνεις την ομάδα και ηθικά, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας σου κατ εμέ όταν μπήκες μπροστά τον μεγαλομέτοχο για να του πεις να κάνει πίσω να παίξουμε ποδόσφαιρο.

Η επόμενη χρονιά, ότι καλύτερο μπορούσε να ονειρευτεί η ψυχούλα μας. Πάτησες τους πάντες και τα πάντα, με μια ομάδα που δεν έχανε, γιατί δεν ήθελες να χάνεις. Ήθελες να παίζεις ποδόσφαιρο. Αυτό έκανες πάντα.  Τα πήρες όλα. Μου έδωσες τόσα συναισθήματα κάθε Κυριακή, όσα ίσως δε πάρω ποτέ ξανά στη ζωή μου. Έκανες γκολ, έσωσες από γκολ, μάρκαρες, έτρεξες, μπήκες με κομμένο χιαστό και έπαιξες κλαίγοντας. Έπαιξες ρε μπαγάσα γιατί αυτό γούσταρες να κάνεις πάντα. Και τα σήκωσες όλα.

Αυτός ο ηγέτης παίζει στο μεγάλο ΠΑΟΚ.

Δυστυχώς για όλους εμάς που θέλαμε να σε βλέπουμε να παίζεις με τα ασπρόμαυρα , ήρθε η στιγμή του δεύτερου πιο πικρού αποχαιρετισμού. Τώρα δε μπορούμε να αναμένουμε να γυρίσεις να κλείσεις την καριέρα σου στον ΠΑΟΚ, εσύ το ήθελες το έκανες, εμείς το θέλαμε σε περιμέναμε, άλλοι πάλι όχι.

Και όταν θα γίνω παππούς γκρινιάρης και μίζερος ΠΑΟΚτσής (όπως τώρα), όταν θα μου φταίνε όλα και όλοι στον ΠΑΟΚ του μέλλοντος γιατί αυτή είναι η μοίρα του κλαμπ, όταν μετά από χρόνια θα κάθομαι και θα συζητάω για το τι ΠΑΟΚ βλέπαμε κάποτε, θα  θυμάμαι την αήττητη ομάδα του νταμπλ, θα γυρίζω και θα κοιτάω την ζωγραφιά που έκανα το 2011.  Θα λέω ¨είδα με τα μάτια μου ένας απ τους καλύτερους παίκτες που φόρεσαν την φανέλα του ΠΑΟΚ¨. 

ευχαριστώ για όλα Αρχηγέ.

Οι Κυριακές είναι όμορφες, όμορφες όταν παίζει ο ΠΑΟΚ.

 

Το είχα γράψει πριν από πολλούς πολλούς μήνες (

Είχα το θράσος ο καραγκιόζης (ναι εγώ ο καραγκιόζης) να σε κράξω, να σε αποκαλέσω λίγο, "χαρτάκια" και μη ικανό για πρωταθλητισμό. Και μετά ξεκίνησες το σερί. Πέρσι Γενάρη μήνα. Και το βούλωσα περιμένοντας να δω τι θα κάνεις. Και τι δεν έκανες κόουτς. Απέναντι σε όλους και όλα. Απέναντι σε ομάδες παρωδία που προσπαθούσαν με αντιποδόσφαιρο να σε σταματήσουν. Απέναντι σε προπονητές που πέθαναν από μία κορδέλα (ζωή σε εμάς) για να γλιτώσουν τον διασυρμό. Απέναντι σε μια ομάδα-όρνεο που σου πήρε το πρωτάθλημα κλαίγοντας για μία φωτογραφία επειδή έφαγε το γκολ στο 90. Και τους πήρες Κυπελλάρα με αρχίδια μέσα στο σπίτι τους, που δεν είναι σπίτι τους λένε αλλά εκεί παίζουν 15+ χρόνια.

Απέναντι στο σύστημα που δεν ήθελε ξένους διαιτητές και εσύ κόουτς δεν έκανες ούτε μία ήττα σε ντέρμπι.Ενώ οι άλλοι δεν έβρισκαν τρόπο να σε κερδίσουν και τους φταίγανε τα δοκάρια. Απέναντι στον οχετό των ΜΜΕ των τριχωτών-κοντών-χοντρών φερέφωνων αρδ του εικοσάρικου.  Απέναντι στα ελλαδικά κοράκια που σου ακυρώνουν γκολ με 3 μέτρα κάλυψη, δεν βλέπουν πέναλτι, δεν βλέπουν κόκκινες. Με την δυσκολία να κρατήσεις τα αποδυτήρια ενωμένα. Και όχι απλά το έκανες, αλλά τους έκανες και οικογένεια. 25 και βάλε διαφορετικούς χαρακτήρες από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα. Απέναντι στην δυσκολία να κρατήσεις αήττητη την ομάδα όλη την χρονιά, σε έδρες που βρήκες αντιπάλους "no pasaran" ενώ αλλού άνοιγαν πόδια. Και το πήρες. Τους τα πήρες όλα. Μέσα στα σπίτια τους. Άλλοτε με τον λαό δίπλα άλλοτε όχι. Τα πήρες όλα κόουτς. Double. Αήττητος.

Συγνώμη κόουτς που δεν σε πίστεψα. Δεν περίμενα ποτέ ότι έχεις τέτοιο χαρακτήρα. Βγήκες δυνατός και τους πήγες τραίνο. Ενάμιση χρόνο μετά βρήκα το θάρρος να γράψω για σένα να πω τι; Ότι οδήγησες τον ΠΑΟΚ στην κορυφή, έγραψες τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του. Πεισματάρης, δουλευταράς,βλάχος πονηρός, στρατηγός στο χορτάρι, πατέρας των παικτών σου. Μπαμπάς όλων των αντιπάλων σου.

Και εμείς κόουτς. Ρουμανόσκυλα πιστά. Σκυλιά του Ρασβάν.

Άιντα δόξα και τιμή σου πρέπει κόουτς.

Οι οπαδοί που είναι εναρμονισμένοι με το ψέμα. Οι σύγχρονοι Μινχάουζεν του οπαδικού χώρου.

Αυτοί που βλέπανε ότι η πτώση δεν θα έρθει, και τελικά ήρθε αφού οι ίδιοι την επιζήτησαν και δικαιώθηκε η κυρία Μαλαματίνα μέσα απ το μπουκάλι της.

Πάμε να γνωρίσουμε τον αντίπαλο της επόμενης αγωνιστικής. Τους φίλους μας τους μυθοπλάστες.

Δήθεν ξαδέρφες. Ορθόδοξες και ονειροπαρμένες.

Τις εποχές της ανεμελιάς και της διπροσωπίας, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις δήθεν φιλίες, τις κουμπαριές. Με σάλια ανέβαιναν, με Βούλγαροι μας υποδέχονταν κάτω. Το διπλό ταμπλό πάντα ήξεραν να το παίζουν καλά όχι μόνο με εμάς. Την σιχασιά τους την έβγαλαν κυρίως μετά την εποχή που στον  ΠΑΟΚ ήταν ο Ζαγοράκης και στην ομάδα τους ο Θεμιστοκλής ο Βανδής, άρχισαν τις κλάψες τις συγκρίσεις και τους κομπλεξισμούς. Ευτυχώς έστω και αργά πήραμε χαμπάρι.

Bonus: ΙΧΘΥΣ. Μήνας με αναποδιές και ένταση στα ερωτικά σας. . .



Οι δήθεν αξίες. Οπαδικός επαγγελματικός προσανατολισμός made in Χατζηκαραφλέικο.

Ας φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη για το τι πρεσβεύουν οι ταλιροφονιάδες της κουραδο-μάνας των "προσφύγων" (και των προσφυγών).

Πριν 8 χρόνια και (σχετικά) λίγο πριν την ηθελημένη πτώση του θιάσου της Δεκελείας, ιδρυτικά μέλη του αυτοαποκαλούμενου μεγαλύτερου συνδέσμου τους, καθώς και σύνδεσμοι που δεν ανήκουν στην σφαίρα επιρροής άφηναν σαφείς υπαινιγμούς ότι το σινάφι του αγνώστου Χ, όπως τον αποκαλούσαν, τα παίρνει (και γέρνει;) από παντού. Τι "επαγγελματίας με ΑΦΜ", τι "Εραστή της τσέπης", τι "για το ποιος κλέβει τον ερασιτέχνη" και άλλα κοσμητικά επίθετα με την απάντηση του κεντρικού να λέει "καθρεφτάκι στα μούτρα σας εσείς τα παίρνετε".

Τι σου είναι αυτές οι άτιμες οι αξίες.

Ορίτζιναλ αξίες... εκπτωτικές.

(το κείμενο είναι από παλιότερη δημοσίευση του looper5)

Bonus: Αλήθεια, όταν ο τσομπάνης σας χαριεντίζονταν με τον Γρανίτσα στα κουφάρια του γκρεμισμένου γηπέδου γιατί δεν ακούστηκε κάποια φωνούλα.

Η δήθεν αξιοπρέπεια. Οπαδική κωλοτούμπα, αφού έτσι επιτάσσει το αφεντικό.

Τη χρονιά που οι επαγγελματίες οπαδοί (όπως οι ίδιοι αυτό-αποκαλλούταν μεταξύ τους), μπούκαραν στον αγωνιστικό χώρο με σκοπό να ρίξουν εσκεμμένα την ομάδα τους, είχαμε την πιο κωλοτουμπίστικη ανακοίνωση στα χρονικά.

Οι μυθοπλάστες της Δεκελείας αφού έγραψαν σε ανακοίνωση διάφορα μυξοκλάματα για την κακιά την κοινωνία που τους κατατρέχει παντού (κλασσική μιζέρια), έγραψαν το μνημειώδες υστερόγραφο τρία. Η περίπτωση αλλαγής ονόματος ή  ΑΦΜ λένε, είναι γελοιότητα, βλασφημία και ότι θα περάσει πάνω απ το πτώμα τους γιατί έχουν και μια αξιοπρέπεια.

Όπως γρήγορα η ιστορία απέδειξε λίγες βδομάδες μετά, τοποθέτησαν την ομάδα τους στην Γ εθνική και προχώρησαν σε σύσταση νέας ΠΑΕ για να σβηστούν τα χρέη της παλιάς. Για να το πούμε πιο απλά, η αλλαγή ΑΦΜ όχι απλά δεν πέρασε πάνω απ το πτώμα τους αλλά ανάμεσα απ τα πορτοφόλια τους. Η αξιοπρέπεια πήγε περίπατο σε κάτι οικοδομικά υλικά και σε τσιμέντο ταχείας πήξεως.

Bonus: Υπόσχονται κάθαρση παντού. Φαντάζομαι την είδατε και εσείς.

Το ψέμα με την δήθεν αλλαγή ονόματος.


Το μεγαλύτερο ψέμα των μυθοπλαστών της Δεκελείας είναι το παραμυθάκι που πουλάν για το όνομα του ΠΑΟΚ. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι στους ανιστόρητους γκεμπελίσκους για να τελειώνει το παπατζιλίκι τους.

Ο ΠΑΟΚ ιδρύθηκε το 1926, από μέλη της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης (έτος ίδρυσης 1924) καθώς και μέλη της Λέσχης Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης. Ούτε πιο πριν ούτε πιο μετά.

Κάποιοι εκ των ιδρυτών είχαν ιδρύσει νωρίτερα μια άλλη ομάδα την Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης.  Εδώ θα σταθούμε για να κάνουμε την πρώτη ουσιαστική παρατήρηση. Η ΑΕΚΘ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ομάδα της Δεκελείας. Καμία. Ούτε κοινούς ιδρυτές, ούτε κοινό έμβλημα, ούτε κοινό αρκτικόλεξο, ούτε υπάρχει  κάποια σχέση της ΕΚΘ με την ομάδα της Δεκελείας. Οι μεν είχαν τον αετό και οι δε τον φοίνικα. Το ποιοι αντιγράψανε, είναι φανερό στα καταστατικά.

 (η εικόνα έχει συγκολλημένα τα καταστατικά, τα οποία υπάρχουν στην πρωταρχική τους μορφή για όποιον τα χρειαστεί)

Η διάσπαση των μελών της ΕΚΘ οδήγησε στην δημιουργία ενός νέου συλλόγου του ΠΑΟΚ για τους γνωστούς λόγους. Δεν υπάρχει καμία αλλαγή ονόματος και καμία μεταβολή της προηγούμενης ομάδας. Η ΑΕΚΘ και ο ΠΑΟΚ συνυπάρχουν, κοντράρονται, παίζουν σε αθλητικούς αγώνες (διαφόρων αθλημάτων) αντίπαλοι. Δεν σταματάει η λειτουργία της ομάδας μίας για να ξεκινήσει της άλλης, ούτε πρόκειται για αλλαγή ονόματος όπως πχ συνέβη με τον ΠΑΟ (πρώτα ΠΟΑ, ΠΠΑΟ κλπ).

Δυο διαφορετικές ομάδες με κοινή συνισταμένη τόσο την ΕΚΘ όσο και κάποιους ιδρυτές. Και σαφώς καμία κοινή συνισταμένη των δύο προσφυγικών ομάδων με την ομάδα του Ποδονίφτη.

Εδώ η δεύτερη παρατήρηση. Η ΑΕΚΘ που τόσο κόπτονται οι πινόκιο της Δεκελείας, το Κ στο αρκτικόλεξο σημαίνει Κωνσταντινουπολιτών και το Θ σημαίνει Θεσσαλονίκης αφού αποτελεί έστω και ανεπίσημα (όπως την έκρινε η ΕΚΘ) αθλητικό σωματείο του (πολιτιστικού) συλλόγου της ΕΚΘ.  Και ενώ δεν έχουν καμία σύνδεση αφήνουν υπόνοιες  κατά καιρούς, ότι τάχα σα να λέμε αν δυο ομάδες μοιράζονται το United ή το Athletic (όπως εδώ το Α και το Ε) είναι ντε και καλά με κοινή ιστορία. Ξανά λέμε καμία σχέση μεταξύ τους οι δύο ομάδες.


Και φθάνουμε στο 1929, όταν η ΑΕΚΘ αδυνατεί να σχηματίσει ρόστερ σε πολλά αθλήματα, έρχεται η οριστική απορρόφηση, απ τον ΠΑΟΚ. That's the story.


Όχι λοιπόν, ούτε ο ΠΑΟΚ λεγόταν ποτέ ΑΕΚΘ.
Ούτε η ΑΕΚΘ έχει σχέση με την ομάδα του Ποδονίφτη.
Ούτε η ΕΚΘ επίσης.
Ούτε φοίνικας, ούτε σχέσεις με Πειραιά και Αθήνα, ούτε κάποιον κοινό ιδρυτή.

Αυτά αποτελούν προϊόν της μυθοπλασίας τους.

Τιμάμε την ιστορία μας, το καταστατικό μας ,  δεν κρύβουμε ούτε τα σύμβολα μας , ούτε τους ιδρυτές μας για χάρη της προπαγάνδας.

Τι έγινε τελικά είναι πέναλτι;

Τι αποφάσισαν οι αρδ και οι καρικατούρες του ίντερνετ; Είναι ή δεν είναι; Το έκανε εσκεμμένα ο διαιτητής ή όχι; Κόκκινες ήταν ή δεν ήταν;

Και τελικά για πείτε μας ρε κουφάλες.

VAR θέλετε ή χέζεστε ;
Ξένους διαιτητές θέλετε, ή σας χαλάνε τη μανέστρα;
Γιατί πέρσι στον τελικό σας έπιασε τσίρλα.

Είναι σωστό να δίνεται μια έξτρα βίντεο-βοήθεια στους ατάλαντους Έλληνες διαιτητές ή απλά γουστάρετε να λέτε πίπες απλά για να λέτε. Γιατί πίπες είναι.

Με πρώτα και καλύτερα τα jukebox.

Κάτι ρουφιανο-δημοσιογράφους της κακιάς ώρας. Κάτι τροφαντούς ιδρωμένους σαλιάρηδες τύπου χεσμέτζογλου, με χεσμένο βρακί μινέρβα και εικοσαρικάκι στην τσεπούλα. Κάτι δήθεν οπαδογράφους- σεκιούριτι του λαθρέμπορα, αρδ της κακιάς ώρας που υπογράφουν με ττττ τιιι τιιι τιιιγκα κεκεδισμό. Κάτι ερυθρόλευκους καραφλοχλωμούς έμμισθους σαλτιμπάγκους του πρεζέμπορα με ύποπτα πρόσωπα, σα να ψωνίζουν ladyboys στην Πατάγια. Και δεν υπάρχουν jukebox μόνο εκείθε θα πω και για τους δώθε. Κάτι ντόπιους δημοσιοκάφρους που έχουν απόψεις, εκφέρουν γνώμες, θέτουν προβληματισμούς αλλά στην τελική γράφουν και αυτοί πίπες. Οι περισσότεροι είναι κάτι αγράμματοι παρλαπίπες που αλλάζουν τα αφεντικά τους πιο εύκολα και απο κολγκερλ στη Μύκονο. Ραδιοφωνατζήδες αρχοντοκουράδες που το παίζουν γκουρού της μπάλας και των εξωγηπεδικών θεμάτων.

Μην ακούτε και μη διαβάζετε κανέναν. Και αν το κάνετε, μη τους παίρνετε στα σοβαρά.

Jukebox είναι. Παίζουν το κομμάτι τους με κέρματα και κατ επιλογή. Ή άντε και με καμιά κλωτσιά στα πλαϊνά.

Βρε ποντικομαμή.

Που σκατά είδες πέναλτι; Στη λιούφκα που έκανε ο άλλος ο ατζαμής ο φορ τους, και βρήκε αέρα; Ή στο μισό ακούμπημα που του έκανε ο αμυνόμενος; Αληταρά, εντολοδόχε της Ουέφα.

Τι βράδυ ήταν αυτό χθες, το κωλοφαβορί στα κόκκινα, φάσεις, σουτ, ευκαιρίες, δοκάρι, μπενάλτ μουσαντέ, κίτρινες χαρισμένες σε αντιπάλους αλλά και πάλι αυτός ο ΠΑΟΚ αρνείται να χάσει ρε. Σε πείσμα των καιρών. Με τους αλλόθρησκους να τρελαίνονται. Σε μία απ τις πιο περίεργες ευρωπαϊκές μας βραδιές όπου μπήκαμε καλά για είκοσι λεπτά και μετά πάθαμε μπλακ άουτ. Στο καπάκι οι μισοί παίκτες βρίσκουν τα πατήματα τους και κρατάν όρθιους τους άλλους μισούς στο γήπεδο. Κράτα με να σε κρατώ να βγει το ματς. Σαν μποξέρ που μαζεύει ξύλο αλλά δε πέφτει ποτέ. Και μάλιστα αντιδρά. Αφού κατεβάζει ρολά πίσω ο ξανθός οξυζενέ άγγελος κάτω απ τα δοκάρια. Πως να το χάσεις το ματς. Πως να μη βρεις μια ευκαιρία να καρφώσεις το γκολ και να τους ξεράνεις.


  Αυτός ο ΠΑΟΚ σε αυτή την κακή βραδιά που θα μπορούσε να έχει χάσει την πρόκριση από χθες, πήρε χ και μάλιστα με γκολ απ τον Όσιρις τον Θεό του διασκέδασης και του κρασιού. Τους υπνώτισε ο Αιγύπτιος Θεός.


Μα τον Όσιρι και μα τον Άπι, θα περάσει ο ΠΑΟΚ ,  ναι σωστά θα περάσει ο ΠΑΟΚ. Μα τον Όσιρι και μα τον Άπι, ο ΠΑΟΚ.



 Ντιμπιντάι και στον Μάζιτς και στο αριστερό το μπακ τους που μας έκανε κουδούνια ο καθένας με άλλο τρόπο. Ντιμπιντάι και στο Βλαχοδήμο που τρώει γκολ απ τον ΠΑΟΚ no matter what. Ντιμπιντάι και στους χέιτερζ που δεν θέλουν ο ΠΑΟΚ να περάσει. Αλλά θα περάσει. Θέλει αρχίδια να περάσεις στους ομίλους, δίνοντας τρεις προκριματικούς με ομάδες που έχουν υψηλότερο ranking από εσένα. Και πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ έχει. Το δείχνει σε κάθε ματς που αρνείται να φύγει από το γήπεδο με ήττα.

Πρώτο ματς για τη νέα σεζόν, με αντίπαλο την ελβετική Basel FC.

Τι Βασιλεία ρε κανίβαλοι, όχι μοναρχία.
Δηλαδή την Barcelona FC την λέτε Βαρκελώνη FC ;

Έλα πλακίτσα κάνουμε , όντως Βασιλεία/Basilia λεγόταν η περιοχή απ τους ρωμαϊκούς κιόλας χρόνους.

Άντε και μάθημα ιστορίας να μη λέτε ότι το Looper σας αφήνει έτσι, και σας παρουσιάζει μόνο τις εσχατιές της Ευρώπης. Απ την εποχή που μαθαίναμε γεωγραφία με την Uefa



Αρχικά να πούμε ότι οι ελβετικές ομάδες δεν έχουν την κατάρα της Ολλανδίας, όπου θα μπορούσαμε να αποκλειστούμε με όλους του πιθανούς τρόπους που δεν μας έχουν τύχει ακόμα. Έχουμε αντιμετωπίσει Σερβέτ, ok τις μαζέψαμε έξω. Έχουμε όμως αντιμετωπίσει και Γκρασχόπερ (ακρίδα;) όπου την έχουμε αποκλείσει με το πιο κωλόφαρδο γκολ της ευρωπαϊκής  ιστορίας του ΠΑΟΚ. Θενξ του Ντιμίτριος Μάρκος φορ δατ.

Κακά τα ψέματα, όταν έγινε η κλήρωση είπαμε "πιο δυνατή, πιο έμπειρη σε τσουλού". Δεν παύει να είναι η Basel. Έχουν τον τάδε και τον τάδε αλλά δε ξέρουμε αν παίζουν . Όμως με τον καιρό οι Ελβετοί  μας έδειξαν, αποκορύφωμα η πρεμιέρα του πρωταθλήματος, ότι η άμυνα τους καθώς και η αμυντική λειτουργία του κέντρου τους, ήταν τρύπια σαν ελβετικό τυρί. Δεν κόβουν σαν ελβετικός σουγιάς όπως άλλοτε . Δεν λειτουργούν όπως ένα ελβετικό ρολόι.  Λιώνουν σαν ελβετική σοκολ... άι φτάνει ρε. Τέτοιες πίπες σε κανένα outpaok.gr και paok14.gr

Λοιπόν σοβαρά τώρα. Πρώτο ματς και μάλιστα δύσκολο και με σοβαρό αντίπαλο. Πρώτη νίκη σε διοργάνωση τσουλού. Ο προπονητής φαίνεται να δουλεύει τα ατού της ομάδας. Είδαμε τον Κάνιας που αφήσαμε στον τελικό , ο οποίος όχι απλά ήταν παντού, έκανε τετ α τετ αλλά σκόραρε κιόλας. Είδαμε έναν άλλον Λημνιό που δε κουβαλάει ανούσια τη μπάλα, και σαφώς πολύ καλό δείγμα απ τον Ζαμπά που ήταν αναμενόμενο να πέσουν τα βλέμματα πάνω του. Χάιλαιτ το δεύτερο γκολ του Πρίγιο. Η χαρά της υπομονής σε επίθεση 2 με 4.

 Μακάρι το χθεσινό να είναι ένα μικρό δείγμα του τι μπορεί να κάνει η ομάδα σε τακτικό επίπεδο, σε επίπεδο αυτοματισμών και φυσικής κατάστασης. Υπάρχουν θεματάκια τόσο στην αμυντική λειτουργία, όσο και στην επίθεση αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο χθες το σκορ ήταν πλασματικό. Ίσως να δικαιούται κάποιο γκολ η Basel με βάση τις δυο χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου, όμως το ματς πήγαινε ξεκάθαρα για νίκη ΠΑΟΚ και μάλιστα με καθαρό σκορ. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα πάθουμε το μπλακάουτ που μας συνέβη με την Έστερσουντ. Εύκολα ή δύσκολα θα περάσουμε.

Αλληλεγγύη στους πληγέντες των πυρκαγιών.

Οι Κυριακές είναι όμορφες, όμορφες όταν παίζει ο ΠΑΟΚ.

Δεν έχει σημασία ο αντίπαλος. Δεν έχει σημασία αν είναι ντέρμπι ή "εύκολο" ματς. Δεν έχει σημασία αν πας για πρωτάθλημα ή για να βγεις Ευρώπη. Ή ακόμα και αν θα συμπληρώσεις το κάδρο της ανυπαρξίας , όπως συνέβαινε τα πέτρινα χρόνια. Αυτό που έχει σημασία στο τέλος-τέλος είναι η ίδια η παρουσία του ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο. Στην Τούμπα, στην επαρχία, στην Αθήνα, στην "κυριλέ" Ευρώπη ή στις εσχατιές της Ευρώπης.


Αυτό που συμβαίνει αυτές τις εβδομάδες στο πρωτάθλημα των πιθήκων, είναι η τρανή απόδειξη γιατί δεν έχει σημασία να παίρνεις στα σοβαρά τους αντιπάλους. Διότι οι αντίπαλοι, στις στραβές γίνονται ένα. Σαλιαρίσματα στα μμε λες και μιλάμε για την επίσημη σιχαμένη του 2004, ρουφιανο-δημοσιογράφοι που ξεπλένουν το χάρτινο, οπαδοί να κωλογλύφονται αναμεταξύ τους και να αλλάζουν συγχαρητήρια, η ξεφτίλα σε όλο το μεγαλείο.


Και αναρωτιέμαι σύντροφε. Ποιος ο λόγος να παίζεις εδώ, σε αυτό το πρωτάθλημα; Όταν είσαι στα κάτω σου, σου χτυπάνε τη πλάτη φιλικά και σου λένε περί δυνατού ΠΑΟΚ. Όταν ο ΠΑΟΚ γίνεται δυνατός αγωνιστικά προσπαθούν και καταφέρνουν (όπως αποδείχθηκε) να σου γαμήσουν την ψυχούλα αφαιρώντας σου βαθμούς αφού πρώτα σε λοιδορούν επί ενάμιση χρόνο. Αλλά ακόμα και αν γυρνούσε ο κόσμος ανάποδα και έπαιρνες πρωτάθλημα, πάλι θα βρίσκαν και θα λέγαν τόσα όσα για να σε κάνουν την ψυχή μαύρη. Όλοι μαζί συ-στρατευμένα.

Αυτό ο λαός το ονομάζει πουστριλίκι. Λανθασμένα ίσως αλλά έτσι έχει μείνει να το λέμε. Και το γράφω με όλο το σεβασμό για τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες του καθενός, αλλά έχει να κάνει με την μπαμπεσιά. Πουστριλίκι να στο παίζουν ηθικοί, αγνοί, ανώτεροι, πολλές φορές να στο παίζουν και φίλοι και από πίσω να κοιτάνε την κωλάρα τους και μόνο. Πουστριλίκι που σου λένε κατάμουτρα ότι είναι καλύτερα να τα κάνεις στο παρασκήνιο, παρά να πράττεις εν θερμώ.


Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους πορεύεσαι όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά σε κάθε ενασχόληση σου, σε όλη την καθημερινότητα σου. Δεν υπάρχει κράτος των Αθηνών, αλλά υπάρχει κράτος δύο ταχυτήτων, των πολιτών δύο (ή και παραπάνω) κατηγοριών. Και μάντεψε σε ποια κατηγορία είσαι. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ σύντροφε. Γιατί αν τυχόν αλλάξει, η Ελλάδα θα πάψει να έχει αυτή την διοικητική δομή-ντροπή που εφαρμόζει από το 1830 κιόλας. Λέξεις όπως αυτο-διοίκηση, αυτό-διαχείριση, αμεσοδημοκρατία, δημοψηφίσματα κλπ , τους χαλάνε τη σούπα.

Και σε αυτή την άνοστη σούπα, είχαμε τον ΠΑΟΚ μας. Την ουτοπίας μας , το αποκούμπι μας. Και αφού τα πράγματα δεν αλλάζουν σύντροφε, καλό θα ήταν να αλλάξουμε εμείς. Τουλάχιστον να δοκιμάσουμε να πάμε κάπου, που και φίλοι μας να μην είναι, τουλάχιστον θα δεν θα κρύβονται πίσω απ το πέπλο της πουστιάς. Καλύτερα σε ένα πρωτάθλημα με 20 εχθρούς παρά σε ένα με 20 "φίλους". Καλύτερα να σε μισούν φανερά, παρά κρυφά. Εμπρός για BGenter ή TRenter ή όπου σκατά θέλετε. Χειρότερα δεν γίνεται να είναι. Απλά δεν γίνεται. Έχουμε αντέξει πολλά, μπορούμε να αντέξουμε άλλα τόσα. Αλλά όχι εδώ, όχι με αυτούς τους τρύπιους. GRexit λοιπόν, να φύγουμε εμείς. Να τους χαλάσουμε τη σούπα. Έστω για το ποδόσφαιρο. Έτσι και αλλιώς η μπάλα είναι απλά η αφορμή.

Στην τελική εμείς θέλουμε να βλέπουμε και να τραγουδάμε για τον ΠΑΟΚ μας, αυτός έχει αξία όχι ο αντίπαλος.  Ποιος θα είναι ο αντίπαλος δεν έχει καμία σημασία πλέον.

Τώρα που τελείωσε ο ορυμαγδός, κατέβασαν σπαθιά και σάρισες, ξε-αρματωθήκαν τα φισεκλίκια, ας πούμε κάποιες αλήθειες.

Το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων ή ΠΓΔΜ ή όπως θέλετε να το πούμε στην τελική, δεν είναι τόσο απλό. Είναι σύνθετο, όσο σύνθετη είναι η κατάσταση στην Βαλκανική χερσόνησο για πάνω από εκατό χρόνια. Η ονομασία του γειτονικού κράτους, με ότι αυτή θα σημαίνει για τον ευρύτερο χώρο,  δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, από ιστορικής πλευράς. Αφορά και την γειτονική Βουλγαρία στο θέμα εθνικότητας και γλώσσας, αφορά την Σερβία στο θέμα της αυτοκέφαλης εκκλησίας της Οχρίδας, αφορά την πολύ ισχυρή μειοψηφία των αλβανοφώνων εντός της ΠΓΔΜ. Είναι ένα πολυσύνθετο μωσαϊκό, όσο πολυσύνθετη ήταν και είναι η περιοχή της Βαλκανικής πριν και μετά τους πολέμους.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα όσο αναφορά την χρήση του ονόματος της Μακεδονίας. Το επίσημο ελληνικό κράτος από το 1945 μέχρι και σήμερα αναγνωρίζει de facto την χρήση του όρου, είτε οι γείτονες ήταν ομόσπονδο κράτος ή με ενιαία κρατική δομή. Το να αποκαλούν ορισμένοι, όλους όσους ήταν στις κυβερνητικές θέσεις, προδότες και οσφυοκάμπτες είναι το λιγότερο ιλαρό. Αυτομάτως όσοι ψήφισαν όλους αυτούς επί δεκαετίες, θα πρέπει να μπουν και αυτοί στο κάδρο της προδοσίας, αφού ήξεραν τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις σε σχέση με την ονομασία των γειτόνων. Με την λογική στραβός είναι ο γιαλός, η Ελλάδα αυτή την στιγμή θα πρέπει να απαριθμεί τουλάχιστον 7,5 εκατομμύρια προδότες. Αστείο και τραγελαφικό.


Αν μπούμε στη λογική ότι το θέμα της ονομασίας είναι το σημαντικότερο θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία, τότε θα περιμέναμε να δούμε σοβαρές τοποθετήσεις για αυτό το δύσκολο ιστορικό ζήτημα. Αντ΄αυτού είδαμε για ακόμα μία φορά ένα αισχρό εθνικιστικό κιτς. Είδαμε να γεμίζει η Θεσσαλονίκη από παπάδες και παλαιοημερολογίτικα ράσα, τζεντάι μοναχές με εσάνς θυμιατό και ιδρωτίλα. Σημαίες κίτρινες, κόκκινες και μαύρες της Ορθόδοξης εκκλησίας λες και ήταν συλλαλητήριο για τις ταυτότητες. Σημαίες γειτονικών κρατών που κάηκαν άνευ λόγου. Αντισημιτικά πανό και εθνικιστικά συνθήματα προερχόμενα από συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους. Πολίτες που έβαλαν στολές μακεδονομάχων και στολές αρχαίων μακεδόνων, θυμίζοντας το ίδιο αντιαισθητικό κιτς σε project των Σκοπίων. Πολιτικοί που κατέβηκαν να μαζέψουν ψηφαλάκια και να βγουν σέλφι. Η γνωστή συμμορία με τα νεοναζί γκρουπόσκυλα που ανέβηκαν  στην Θεσσαλονίκη με σκοπό να κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται. Παρουσία είχαν γνωστά media και ραδιοφωνικοί σταθμοί της πόλης , που δείχνουν την δήθεν ευαισθησία τους για την ονομασία, αλλά διαφημίζουν γνωστά καζίνο της γείτονος χώρας διότι τα λεφτά είναι πάνω απ την πατρίδα κακά τα ψέματα. Και φυσικά ο λαός. Αρκετός λαός. Απλός, καθημερινός και αιώνια κουραστικός χειροκροτητής των πάντων. Όσοι ανέβηκαν στο βάθρο να μιλήσουν πήραν ζεστό χειροκρότημα, ασχέτως αν δεν έλεγαν απολύτως τίποτα σχετικό με το ιστορικό θέμα της Μακεδονίας. Βαλκανική υποκουλτούρα.

 Οι διοργανωτές εντέχνως θα πουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όμως στην προκειμένη περίπτωση τα μέσα ήταν ο σκοπός. Και ο σκοπός δεν ήταν άλλος απ το να βγει ξανά στο προσκήνιο μια ιδεολογική/πολιτική εθνικιστική χωριατίλα. Κερδισμένοι ήταν συγκεκριμένοι πολιτικοί που από χθες μετράνε ψήφους. Μεγάλος κερδισμένος ο όχι και τόσο αγαπητός, στρατηγός Φράγκος που πλέον φλερτάρει ανοιχτά με την επικείμενη πολιτική καριέρα . Ήταν ένα πολιτικό καπέλωμα όσο και αν αυτό δεν σας αρέσει. Ξέρω πολλοί πήγατε με γνώμονα το θυμικό, παρόλα αυτά δε μπορεί να μην αντιληφθήκατε ότι δεν ειπώθηκε απολύτως τίποτα για το πως θα δοθεί η λύση σε ένα ιστορικό ζήτημα, το οποίο δεν αφορά μόνο την Ελλάδα.

Τα Βαλκάνια ως η τελευταία τρύπα του ζουρνά στην Ευρώπη, επιστρέφει και πάλι σε ρυθμούς εθνικιστικής έξαρσης. Στο Μοναστήρι (Μπίτολα) γράφτηκαν συνθήματα μίσους εναντίον των αλβανοφώνων. Στο Κόσοβο δολοφονείται Σέρβος πολιτικός. Στην Αλβανία εθνικιστικές ομάδες προσπαθούν να αποτρέψουν την εκταφή Ελλήνων στρατιωτών που βρίσκονται εκεί απ τον ΒΠΠ.
Αν όλα αυτά δε μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, τότε μπορούμε να συνεχίσουμε αμέριμνοι να πηγαίνουμε σε προσχηματικές συγκεντρώσεις σα να μη συμβαίνει τίποτα στην γειτονιά μας. Και η γειτονιά βρωμάει μπαρούτι. Μαντέψτε ποιος κρατάει το σπίρτο.

Έργα και ημέραι



Back to memories edition.

Λες και η ζωή έχει βαλθεί να αποδείξει πόσο πουτάνα είναι και γυρίζει πίσω ότι με περίσσιο θράσος τόσα χρόνια έκαναν. Ακούμε αριστερά και δεξιά την κλάψα των δημοσιογράφων του Παναθηναϊκού, των αναξιοπαθούντων mediοπαδών των ηλίθιων sites, της διοίκησης που αποδεδειγμένα κάνει το πράσινο ... κόκκινο.
Εδώ και εβδομάδες βολοδέρνει η κλάψα για τον μεγάλο σύλλογο που δεν το βαστάει η ψυχή τους το κακό που τους βρήκε να ζουν με τον φόβο των προσφυγών εδώ και 4 μήνες ... όταν ζήσαμε τα ίδια και χειρότερα επί δεκαετία . Και σα να μην έφτανε αυτό , ήρθε ο εμπαιγμός και η ληστεία που τους κάνει ο πλούσιος Βορράς (το γράφω με Σπορτουβορίσιο ύφος)  και του παίρνει τα "ταλέντα" τώρα που είναι αδύναμος. Αχάριστοι και αγνώμονες , έτσι μας αποκαλούν.Το λιγότερο ιλαρό θα το έλεγα. Ας ξεκαθαρίσω το ότι χέστηκα για το  αν ο ΠΑΟΚ αγοράσει ή πάρει τζάμπα παίκτη του Παναθηναϊκού. Θέλω να σταθώ όμως στο γεγονός της φιλευσπλαχνίας της βαζέλας που επέδειξε τάχα μου δήθεν πριν από 12 και βάλε χρονάκια όταν έδινε στον ΠΑΟΚ τα αποφάγια ενός απ τα μεγαλύτερα μεταγραφικά τραπεζόματα/ξεπουλήματα της σύγχρονης ιστορίας μας. Και αυτό σήμερα το αποκαλούν "σώσιμο" και ευεργεσία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ την αρχή, ξεκινώντας τον συλλογισμό για τον πράσινο παραλογισμό.

Ήταν Άνοιξη του 2004  , όταν ο κόσμος του ΠΑΟΚ μέσω και των οργανωμένων αντιτάχθηκε στην πώληση των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ εν μία νυκτί , της προηγούμενης λησταρχικής διοίκησης στον άφραγκο  (ω τι σύμπτωση) Γιάννη Γούμενο. Επί δύο και βάλε χρόνια αντίθετοι με την διοίκηση της λαμαρίνας , οι οργανωμένοι αλλά και απλός κόσμος εύστοχα παρατηρούν και σημειώνουν ότι η διοίκηση της ΠΑΕ είναι βαλτή απ την Αθήνα, κάτι που φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού και επιβεβαιώνεται το καλοκαίρι του ΄06. Ο κόσμος αντιδρά με διαμαρτυρίες, εντός και εκτός γηπέδου, πανό , συνθήματα, μερική αποχή, καθολική αποχή και στο τέλος ηρωική κατάληψη των γραφείων της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

Όλα αυτά απ την πρώτη κιόλας στιγμή του διαφαινόμενου τρυπήματος! Ούτε πέντε, ούτε δέκα χρόνια μετά. Ούτε καν μετά το ξεπούλημα του έμψυχου δυναμικού για ψίχουλα. Πριν και κατά την διάρκεια του τρυπήματος, αντίθετοι και αντιμέτωποι. Με πράξεις όχι κλάματα και αναθέματα για τρίτους . Μακριά απ τις αβάντες των αρδ και των ρουφιάνων της αυλής της διοίκησης. Το τρύπημα που έχει ονοματεπώνυμο ολοκληρώθηκε με τις πράσινες μεταγραφές-παρωδία και τα εκατομμύρια που έσωσαν κάποιους άλλους, αλλά όχι τον ΠΑΟΚ, όπως δυστυχώς αποδείχτηκε απ την εκτόξευση του χρέους της ΠΑΕ μέσα σε λίγα χρόνια.

Την ίδια ώρα που στο βαζελοστρατόπεδο το μοναδικό πρόβλημα και το φλέγον ζήτημα είναι τι κάνει ο ΠΑΟΚ και όχι ποιός κάνει τι στον Παναθηναϊκό.  Ο ΠΑΟΚ φταίει αλλά για την διοίκηση τους κάνουν μούγκα. Ψελλίζουν κάτι πίπες για τον Γιάννη που το σκάει αλλά χαμηλόφωνα και μετά μούγκα. Έφαγαν το τρύπημα του αιώνα απ τον "αιώνιο" , αλλά καλύτερα η μούγκα.

Θυμάστε τις περήφανες πωλήσεις του Σαλπιγγίδη και λοιπών παικτών στον φιλεύσπλαχνο Παναθηναϊκό; Την μεταγραφή του Σαλπιγγίδη που ήταν συμφωνημένη κάτω απ το τραπέζι 3 μήνες πριν αυτή γίνει, μόνο και μόνο για να σωθεί η διοίκηση ΤζονΓου και όχι ο ΠΑΟΚ;  Τα λεφτά που δήθεν πήγαν στον ΠΑΟΚ για να τον σώσουν αλλά έσωσαν την τσέπη του ΤζονΓου, αφού υπεξαίρεσε ποσό άνω των 800.000 (τα μισά της μεταφραφής του Δ.Σ σα να λέμε) και καταδικάστηκε σύμφωνα με πρόσφατη εκδίκαση του Τριμελές Εφετείου;

Μήπως η πράσινη διοίκηση του "αείμνηστου" της δυναστείας των/της Μινγκ, έψαχνε ένα γαμημένο δεκανίκι (από αυτά που ξέρετε και εσείς και οι άλλοι) με τα κατάλληλα ανταλλάγματα;  Μήπως αντί για την δήθεν φιλευσπλαχνία ήσασταν από τότε χάπατα και δεν βλέπατε τις συναλλαγές κάτω απ το τραπέζι, αλλά βλέπατε "σώσιμο" του ΠΑΟΚ; Μήπως μας λέτε μαλακίες, επειδή πρέπει να τις πείτε και να πείσετε τον εαυτό σας; Άκου σώσιμο ...

Ηταν, είναι και θα είναι δικαιολογία για πολλούς δαύτους, όχι όλους, οι αγαθοεργίες της βαζέλας στην λησταρχική διοίκηση της σεζόν 2006, γι αυτό και σε βάζουν στο τρυπάκι να τους πεις και ευχαριστώ. Είναι ο μόνος τρόπος για να έχουν καθαρή την συνείδηση τους για τις διαιτητικές σφαγές τόσων χρόνων σε όχι και τόσο αδιάφορα ματς, για την αλησμόνητη εποχή του Ρίνγκο που με καμάρι λένε ότι "να αφήσαμε και άλλους να πάρουν πρωτάθλημα" . για την εποχή του ένδοξου πολυμετοχικού, μέχρι και την βαλτή απ τον γαύρο εγκαθίδρυση του Γιάννη που το σκάει στα προεδριλίκια της πράσινης ΠΑΕ. Η αβάντα πάει σύννεφο λοιπόν στην γαυροδιοίκηση των πρασίνων  και όλοι οι πράσινοι-αρδ είναι : ναι μεν αλλά. Και ο κακός της υπόθεσης ο ΠΑΟΚ που διαφθείρει τα νεαρά κοράσια και τα εξαπατά.





υγ Σπίτι χωρίς Γιάννη, μα γύρω του ρουφιάνοι. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Έφτασαν οι εορταστικές μέρες που περιμένει/περίμενε όλος ο ντουνιάς και μαζί τους φτάνει και η "υποχρέωση" του δώρου. Τα ψώνια των εορτών έτσι όπως λέγαμε τις παλιές καλές εποχές του 13ου-14ου μισθού, δωράκια , μπιχλιμπίδια, κάρτες , μαλακιούλες αλλά είχαμε λεφτά κάποτε και τα δίναμε ακόμα και σε αηδίες. Καλώς ή κακώς.

Σε αυτές τις δύσκολες εποχές πρέπει να τα ζυγιάσεις καλύτερα τα πράγματα. Θες να πάρεις κάτι για εσένα; Ή για έναν φίλο; Ή για έναν συγγενή σου; Δεν ξέρεις τι να διαλέξεις ή πόσα λεφτά να διαθέσεις;  Εδώ είμαστε εμείς, ο διαδικτυακός σου φίλος για να σε βοηθήσουμε να διαλέξεις ότι καλύτερο και συγχρόνως συνυφασμένο με τον ΠΑΟΚ. Ω ναι, γιορτές-ρούχα-ΠΑΟΚ, όλα σε ένα, μόνο απ την συντακτική ομάδα του λούπερ. Διάλεξε και αγόρασε κάποιο από τα παρακάτω ρούχα που φόρεσαν προπονητές του ΠΑΟΚ κατά την διάρκεια που κοουτσάρησαν την ομάδα. Μέρος των εσόδων θα διατεθούν για ιερό σκοπό, δηλαδή τα εορταστικά ξίδια της συντακτικής ομάδας που φέτος δεν θα πούμε τρίγωνα-κάλαντα μέσα στην Ερμού (σημεία των καιρών). Πάτησε like και  μπες στην κλήρωση για ένα υπέροχο φουλάρι αξίας 998 ευρώ που θα κερδίσει ένας τυχερός , το ένδυμα-σήμα κατατεθέν της φετινής εικαστικής παρέμβασης του κόουτς Ράσβαν Λουτσέσκου.

Brown is the new black.

Μονοκόμματο , καταθλιπτικό πλην διαχρονικό και ζεστό το καφέ ζακετάκι του Μόμτσιλο Βούκοτιτς, είναι μία εκπληκτική επιλογή για τα κρύα πρωινά των εορτών. Ιδανικό για να βγείτε σε καφετέρια ή να επισκεφτείτε τους συγγενείς σας με ένα κουτί γλυκά. Μοναδικό δώρο για ένα συγγενή σας μεγαλύτερης ηλικίας.

Που θα το βρεις. Όχι σε επιλεγμένα καταστήματα και όχι σε κεντρικούς δρόμους.

Με τον πόσο; Από 7,5 ευρώ το ζακετάκι έως 40 ευρώ το σακάκι.




Ντίσκο Τσουτσούνι.

Σε ρυθμούς 60s , vinyl trash bag , το μπουφάν που προκάλεσε αντιδράσεις περισσότερο και απ τις προπονητικές του επιλογές. Η επιλογή του Γιώργου Δώνη, κατά πολλούς (sic) του καλύτερου Έλληνα σαλεπιτζή με τους 12 αυτοματισμούς και με την μια σου νίκη, τη νίκη την μονάκριβη... Ώπα ξεφύγαμε.  Νεανική επιλογή, ιδανική για άφτερ πάρτιζ.

Που θα το βρεις. Αν ψάξεις καλά στην Κύπρο. Γελάω μόνος μου.

Με τον πόσο; Πάνω από 50 ευρώ κάτω από 100, or they will leave you.





Συνταγματάρχης του Hrvatska Vojska

 Κομψό διαχρονικό σικάτο Μοντγκόμερι του Τούντορ , για λίγους και απαραίτητα κακούς. Μαύρο χρώμα, εναλλακτικά ποντικί γκρι. Ιδανική επιλογή για όσους θα περάσουν τις γιορτές με ελαφριά γεύματα με γεύσεις γαλοπούλας, μαύρης σοκολάτας , αρωματικού Βολιβιανού πούρου καθώς και κονιάκ Κουγβουαζιέ.
Όχι Κουρβουσιέρ όπως λάθος το λένε οι βλάχοι. Μπορεί να φορεθεί και σε πάρτιζ με παλιό καλό Γιουγκοσλαβικό ροκ των 80s.

Που θα το βρεις. Κεντρικά, Τσιμισκή ή Τσακάλωφ ανάλογα την πόλη.

Με τον πόσο; Ξεκινάει από 70 μέχρι πολλά.





Old school.

Δερμάτινο καφέ. Ή καμηλό. Φερνάντο rulez. Ο θρύλος λέει πως τις κρύες νύχτες του Χειμώνα οι κάτοικοι της Άνω Τούμπας βλέπουν σαν ολόγραμμα ένα καφέ δερμάτινο να πλανάται πάνω απ τα κεφάλια τους. Safe επιλογή για όλα τα γούστα όλες τις ηλικίες. Θα δώστε κάτι παραπάνω αλλά αντέχει στο χρόνο. Αν αποκοιμηθείς Πρωτοχρονιά με το τσιγάρο στο χέρι, δεν θα σου καεί το σακάκι. Δερμάτινο λέμε.

Που θα το βρεις. Βαρδάρη για φθηνό. Οπουδήποτε αλλού για ακριβό.

Με τον πόσο; Έλα ντε.






The new Era.

Κουστούμι. Γάντι. Σκούφος. Φουλάρι. Νέα εποχή, νέα ρούχα. Ακριβός συνδυασμός που ίσως σε βγάλει ασπροπρόσωπο. Ίσως σε βγάλει και απ τα ρούχα σου.

Που θα το βρεις; Στο Ίνσταγκραμ. Χοχοχο εορταστική πλακίτσα.

Με τον πόσο; Κάνε like σε δίνω το φουλάρι μπας και γλυτώσεις μερικά έξοδα.


Άντε καλές γιορτές, με υγεία πάνω απ όλα. Και μην τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς.

Πόσα θες να μας τρελάνεις; Δώσε ένα νούμερο, ένα ποσό πες τόσα θέλω μάγκες. Θα τα μαζέψουμε θα στα δώσουμε να μας κλείσεις μέσα. Τι συνέντευξη έδωσες ρε δικέ μου; Τι λόγια είναι τούτα που ειπώθηκαν; Τι ανάλυση έκανες , μας κούφανε.

Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού. 

Αφήσαμε την σύσκεψη στο ΜακΠαλ. Αφήσαμε το skype. Πιάσαμε το instagram. Έτσι διοικώ και γω.






Και πάμε στα χθεσινά διαμάντια του κόουτς.

Ξεκινάει την συνέντευξη τύπου και περιμένω μια συγνώμη, μια ανάληψη ευθύνης για τις εμφανίσεις στα εκτός , να μας πει γιατί τον πιάνει χέσιμο στα κρίσιμα σημεία, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε δηλαδή. Κάτι τέλος πάντων για να καταλάβουμε ότι κατάλαβε ότι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Αντ' αυτού  λέει τούτο: Όταν η ΑΕΚ πήρε την κόκκινη κάρτα συγχυστήκαμε και με τεράστιο άγχος, όχι για τον αντίπαλο, γιατί δεν μιλάμε για παιδιά, αλλά για να νικήσουμε, αρχίσαμε να παίζουμε με μεγάλες μπαλιές ενώ ο αντίπαλος ήταν πίσω και ήλεγξε την κατάσταση.


What? Τι εξήγηση είναι αυτή ρε κόουτς; Δικαιολογία ότι πήραν κόκκινη και μας έπιασε χέσιμο και δεν ξέραμε πως να αντιδράσουμε πρώτη φορά το ακούω. Όχι πρώτη. Δεύτερη. Σε πρόλαβε άλλος.

Και συνεχίζει λέγοντας: Μετά, αφού δεν είχαμε το καθαρό μυαλό, κάναμε το δεύτερο λάθος το οποίο ήταν η δεύτερη κίτρινη του Ζαμπράνο . Από εκείνο το σημείο το ματς, φυσιολογικά, ήταν στα χέρια της ΑΕΚ: 10 εναντίον 10, υπέρ τους το σκορ, μεγάλη αυτοπεποίθηση.

Oh wait ... what?

Ναι σωστά , δεν είναι δίκαιο. 10 εμείς 10 αυτοί αλλά με υπέρ τους σκορ... άστα να πάνε. Πόσο να αντέξεις. Εγώ θα έφευγα στη θέση σου απ το γήπεδο. Αλητεία να πούμε.

Αλλά στο χολ οφ φέιμ θα μείνει αυτό: Χάσαμε το ματς για δύο λόγους: Επειδή ήμασταν ηλίθιοι ή η ΑΕΚ έξυπνη



 Ή και τα δύο. 



 Ο δεύτερος λόγος είναι ότι εκτός Θεσσαλονίκης και ειδικά όταν ερχόμαστε στην Αθήνα δεν έχουμε αυτοπεποίθηση.


 Για την ακρίβεια στην Αθήνα δεν έχουμε αυτοματισμούς και επίθεση. Αυτό/επίθεση ήθελες να πεις; Δεκτό.


Και επιτέλους σταμάτα να φοράς τα μπουφάν της αστυνομίας 

Είχαμε παλιότερα έναν γραφικό με σκουπιδοσακούλα μπουφάν , γνωστό στην πιάτσα ως Μίστερ 12 αυτοματισμοί.


Κοντολογίς δεν τον πιστεύω τον προπονητή. Δεν ήθελα να τον κράξω απ το πρώτο ματς. Περίμενα να πάμε στο 1/3 του πρωταθλήματος, μήπως και έχει κάποιο κρυφό χαρτί.  Δεν είναι τα λάθη αλλά η απάθεια που δείχνει. Λίγος για πρωταθλητισμό. Θα μου πεις, δε βλέπεις πρωτάθλημα φέτος; Ίσως . Αν το πάρουμε θα έχει συμβεί ένα από τα δύο. Ή θα το πάρουν πάνω τους κάποιοι παίκτες, με τον εγωισμό τους και το πάθος τους, και δούμε επιτέλους κάτι καλύτερο. Ή θα πάρει χαρτάκι απ τον πατέρα του. 


Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης χαζού.

Νίκες εντός , ισοπαλίες εκτός και ήττα με τους τρεις μεγάλους εκτός. 57 βαθμοί αν δε κάνω λάθος. Δε πάει. Δε βγαίνει.

Πως το λέει εκείνο ο λαός , ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου; Στην περίπτωση του ελληνικού ποδοσφαίρου (και όχι μόνο αν το δεις πιο σφαιρικά) ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος του καρδιακός, τελικά. Κολλητός του και συνέταιρος του. Και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ,ο φίλαθλος ή οπαδός των "εχθρών" νιώθει την ανάγκη να έρθει πιο κοντά με τον αντίζηλο της πόλης του όταν πάει να χάσει αυτά που μέχρι σήμερα τα θεωρούσε δεδομένα. Μπορεί να λέμε ότι στην πόλη του ΠΑΟΚ μας διακατέχει μια επαρχιακή αφέλεια ή χωριατιά σε πολλά επίπεδα, όμως στο μαγικό κόσμο των αθηναϊκών συνεταιρισμών τους διακατέχει η βλαχιά των πρωτευουσιάνων.

Αυτόν το μήνα, είδαμε στα τσότσιαλ μίντια και όχι μόνο , την χαρά του βλαχοπρωτευουσιάνου οπαδού. Χαίρεται με την χάρα του δίπλα που λέει ότι μισεί. Όχι απλά χαίρεται , την επιζητά. Ξεσπαθώνει με την επιτυχία του άλλου. Σκίζει τα ρούχα του με την αδικία στον γείτονα. Αν τους αφήνες μόνους τους, θα γυρνούσαν πάλι στην εποχή που ο ένας θα έφτυνε μέσα στον καφέ του άλλου. Έτσι, ανάλογα με την ηλικία ακολουθούν και το μέσο που μπορούν να εκφράσουν αυτά τα συναισθήματα.

Ο νιούμπι στα ελληνικά αθλητικά sites.

Εκφράστηκε μέσω τον σκόντα.gr , του γκαζόζα.gr και του σπορτ2,4.gr γιατί τον έπνιγε το δίκιο του.
Εφαλτήριο του τα άρθρα γνωστών κλαψιάριδων δημοσιοκάφρων αθηνέζικων ομάδων , αυτή που ξεκίνησαν το παραμύθι περί χαλιφάτου. Πες τα ρε από τέτοιε μου, πόσο καλά τα γράφεις, πόσο αμερόληπτος είσαι κλπ. Συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον, πόσο μεγάλες ομάδες είμαστε , αυτά που λένε οι ΠΑΟΚτζήδες (ούστ ρε που θα βάλεις "τζ") για παλιές παράγκες δεν τις ξέρουμε ήμασταν μικροί.

χρησιμοποιούν nicknames όπως: redordead7-redtilldeath7, green-witch13, βασίλισσαΝτενέριςδρακομάνατηςπροσφυγιάς21

Οι ραδιοφωνικοί του ΚλάψαΕφΕμ

Μεγαλύτεροι σε ηλικία , ίσως σαράντα και άνω οι περισσότεροι, με το γνωστό ύφος εμείς στην Αθήνα φέραμε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα όπως το ραπ οι ΖΝ. Με την γνωστή κλάψα μιλάνε για τα περασμένα μεγαλεία τότε που δεν υπήρχε χαλιφάτο (του ISIS). Τα βλέπουν όλα μονόχρωμα , είτε πράσινα είτε κόκκινα είτε κίτρινα. Αν η ομάδα τους ευνοηθεί μας αποκαλούν μακεδονομάχους για να μας πικάρουν(;) , ότι δεν θα γίνουνε μεγάλη ομάδα γιατί έτσι , ότι είμαστε λάρισα συν ένα , μας κολλάνε την χολέρα και κάνουν τσίκλι , έχουν και θείο αστυνομικό και μας βάζουν φυλακή άμα θέλουν.

βγαίνουν και σχολιάζουν με ονόματα όπως : Στάθης legendary από Νίκαια, Ουρανία βαμμένη πράσινη από Σεπόλια, Κώστας από Μενίδι.

Το πάνελ του Σκάει (σε ένα μπαρ;).

 Γνωστά(;) ονόματα δημοσιογράφων των ΙΕΚ Τάπερμαν, παλιοί παράγοντες του Αιγάλεω, καθηγητής πανεπιστημιού διαιτητών (αυτοί τρελαίνουν και Μητροπολίτη), βουλευτές πράσινης αποχρώσεως, πανελίστες παντός είδους, κοριοί παντός είδους.

Ρολάρει στα σχόλια ο πρόεδρος που είπε πρόσφατα: "Αν δείτε στην παντοκρατία που λένε του Παναθηναϊκού επί Βαρδινογιάννη έχει 4 πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός, ένα η ΑΕΛ, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός δεν απείλησε διαιτητές, δεν έκαψε αυτοκίνητα συγγενών διαιτητών."

Μάλιστα.Γελάω απλά. Δεν σχολιάζω το παραπάνω , αφήνω αυτό εδώ.

Υ.Γ. Τα παραπάνω πρόσωπα στο παρελθόν τα συνόδευαν αναγουλιάρικες φράσεις όπως: εμείς θέλουμε τον ΠΑΟΚ δυνατό.
Πρωτάθλημα χωρίς δυνατή Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει.
Να κάτσουνε να φτιάξουν ομάδα εκεί πάνω και ας αφήσουν την γκρίνια.
Μακάρι να δυναμώσει ο δικέφαλος γιατί είναι γωνία μαγαζί (με φιλικό χτύπημα στην πλάτη).

Μέρες πλέι οφ διανύουμε και πάλι. Ότι πιο αδιάφορο και βαρετό θα μπορούσε να προσθέσει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο τέλος της χρονιάς , είναι αυτό το μίνι πρωτάθλημα της αγγαρείας. Αλλά επειδή αγαπάς τον ΠΑΟΚ, σκέφτεσαι να κάτσεις να το δεις. Αγκωμαχητά , αχ και ουφ , σφύρα να φύγουμε ή φεύγουμε και πριν σφυρίξεις. Δεν βλέπεται σύντροφοι . Όχι μόνο το φετινό αλλά κάθε χρόνο. Οι ποδοσφαιριστές το ξέρουν , οι προπονητές το ξέρουν , οι διαιτητές επίσης. Όλοι βαριούνται , όλοι παίζουν με το ζόρι και όμως είναι θεσμός.

Και αν αναρωτιέσαι τι άλλο θα μπορούσες να  παρακολουθήσεις τέτοιες μέρες αντί του συνδρομητικού , ορίστε μερικές προτάσεις με εξίσου εκρηκτικά τρέιλερ και τίζερς , εντυπωσιακά πλάνα , άγχος ,αγωνία, αλλά με ουσιαστική αυθεντική βαρεμάρα. Τέτοια που στο τέλος θα αναρωτιέσαι "μήπως να έβλεπα τα πλέιοφς ;; ".

Επιλογή νούμερο 1. Αγώνες ταχύτητας φορτηγών.

Ξεκινάει δυναμικά , βλέπεις κάποιες προσπεράσεις , αν είσαι τυχέρος θα έχει και σκουντήματα. Σύντομα θα καταλάβεις ότι δεν αξίζει να το δεις όλοκληρο. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα δείς δεύτερο  αγώνα στην σειρά. Στα πλέιοφ θα δεις.

Επιλογή νούμερο 2. Η ξένη σειρά Lost.

Είναι αυτή η σειρά που την βλέπαμε για μια περίοδο και στο κρατικό κανάλι. Δεν ξέρω αν έδειξε όλες τις σεζόν. Εγώ δεν τις είδα ποτέ. Στα πρώτα επεισόδια που είδα με έπιασε πονοκέφαλος απ την τόση πληροφορία. Δεν ξέρω πως τελειώνει. Δεν θέλω να μάθω.


Επιλογή νούμερο 3. Το κανάλι του Σκάι.

Όποιο πρόγραμμα θες. Πρωινάδικο τύπου Μπογδάνου που προβάλλεται απόγευμα , απογευματινό πρόγραμμα τύπου κάστρο Τακέσι. Βραδινό πράιμ τάιμ , τους σκληροτράχηλους κεφτέδες του σουρβάιβορ. Βάλε Σκάι και χρονομέτρα πότε θα αρχίσεις να ψάχνεις το λινκ από τα προπέρσινα ματς των πλέιοφς. Ή βάλε στα ματάκια κολλύριο.


Επιλογή νούμερο 4. Άκου σπορ fm.

Αν νομίζεις ότι η κλάψα δεν έχει φωνή κάνεις λάθος. Βάλε σπορ εφ εμ , άκου ολημερίς την κλάψα της πονεμένης πλην τιμίας οπαδικής και όχι μόνο Αθήνας. Μετά αναγκαστικά θα το γυρίσεις σε πλέιοφ να διαπιστώσεις αν αυτά που λέγονται στέκουν. Και επειδή δεν στέκουν , ξανά γύρνα σε σπορ εφ εμ , να δεις πως η κλάψα φέρνει το γέλιο στο χειλάκι σου.


Άιντε κουράγιο σύντροφοι , ακόμα λίγο έμεινε.

Κάποτε ο πρώην πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους ο Σωκράτης ο σούπερσταρ σε δηλώσεις του είχε πεί ότι τα πρωταθλήματα πρέπει να τα κατακτάς στα γήπεδα , όμως έξυπνα, είχε πει ότι απαιτούν την εφαρμογή των νόμων από όλα τα αρμόδια όργανα  και μπλαμπλαμπλα κανονισμοί και κανόνες. Όλα αυτά περίπου δέκα χρονάκια πριν. Ζητούσαν εφαρμογή του νόμου και το πέτυχαν.

(στο σχετικό βίντεο κάπου στο 1:51 και μετά)

Σήμερα, καμιά εικοσαριά χρονάκια από την αρχής της δυναστείας (όχι του ABC) του ελληνικού ποδοσφαίρου και αφού τα έχουμε δει όλα να συμβαίνουν από την Ντιναμό Πειραιά φτάνουμε στην απόφαση των δικαστηρίων (πρωτόδικα) που αθωώνει τους τραμπουκισμούς σε παρατηρητές και παίκτες λίγα μέτρα από τα αποδυτήρια. Ζητάν να μην εφαρμοστεί ο νόμος και το πέτυχαν. Κάπου σε κάποιο μέρος ο Σωκράτης γελά.

Και αφού τα έχουμε δει όλα , όπως ξύλο σε δημοσιογράφους στα επίσημα , ξύλο σε φροντιστή ομάδας ,φωτοβολίδα σε τερματοφύλακες (Σορεντίνο και Γλύκο) , ξύλο σε παίκτες του Παναθηναϊκού, για Περέιρα δεν λέω τίποτα γιατί τους έδειρε και η λίστα έχει άλλα τόσα, ήρθε το σημερινό να το αποτελειώσει. Δυστυχώς έχεις αποφασίσει τόσα χρόνια να τα δέχεσαι όλα αυτά , ξαφνικά λοιπόν μη περιμένεις να δικαιωθείς έτσι απλά. Απέναντι σου έχεις το κράτος. Τα λέγαμε παλιά , πλέον τα λένε και μόνοι τους. Αρρωστήσαμε να βλέπουμε αυτήν την κατάσταση , αρρωστήσαμε απ το να περιμένουμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν επειδή θα αλλάξει η επο ή η κεδ. Σιχαθήκαμε να βλέπουμε τους οπαδοδημοσιογράφους και τους κερατοαυλοκόλακες της Ντιναμό Πειραιά να το παίζουν αδικημένοι επειδή δεν πήραν ένα πέναλτι ενώ έχουν δει τα μάτια μας όργια. Κουραστήκαμε να την πληρώνουμε εμείς για μια σακούλα ψάρια και αυτοί να την βγάζουν λάδι. Γιατί στην τελική συνηθίζεις στο να σε γαμάει ο διαιτητής, ο δικαστής, η πολιτεία , το ίδιο το κράτος. Συνεπώς αν πρέπει από κάπου να ξεκινήσεις την αντίδραση σε όλο αυτό που συμβαίνει είναι από τα ψηλά. Πρώτα να πάρει πούλο το ίδιο το κράτος. Αυτοί που αποκαλούνται κράτος.

Αρχή δια της έναρξης του αγώνος.

Η ομάς του Π.Α.Ο.Κ. με την έναρξη του αγώνος, παρουσιάστηκε άνευρη και απροσάρμοστη απέναντι στον Πανιώνιο. Κακές επιλογές από τα εξτρέμ που έπαιζαν ατομιστικά έως εγωιστικά στο πρώτο ημίχρονο , κακό παραγωγικά και το κέντρο της ομάδας. Ακόμη και η άμυνα στα τελευταία δέκα λεπτά του πρώτου ημιχρονίου δεν λειτούργησε σωστά σε σημείο που κινδύνεψε να δεχτεί το γκολ. Η σκέψεις γυρίζουν στο μυαλό συνέχεια , το ενδεχόμενο να ξανά στραγκλάρει με τον εαυτό της η ομάς (εκ του αγγλικού internal struggle) αφού δεν παίζει καλά το τελευταία διάστημα , κάλλιστα μας προβληματίζει.

Αρχή δια της αλλαγής σκέψης.

Προβληματισμός για την εικόνα μας. Είναι ίσως εντολή Ίβιτς να ρίξουν τον ρυθμό , δεδομένο ότι ακολουθούν ημιτελικά Κυπέλλου και αγώνες κατάταξης; Είναι αγωνιστική κάμψη λόγω κούρασης , δηλαδή η επονομαζόμενη κοιλιά; Είναι μια κακή αρχή; Γιατί αν είναι θα είναι η δεύτερη μέσα στην σεζόν. Είναι απροθυμία των παικτών, επειδή ξέρουν ότι μετά είναι τα σημαντικά παιχνίδια;

Αρχής δια της λήξης.

Σαφώς καλύτεροι στο δεύτερο ημιχρόνιο, η ομάς προσπάθει να φτάσει στο γκολ. Ο αντίπαλος παίζει με δέκα παίκτες, εμείς κάνουμε λίγες ευκαιρίες αλλά κλασσικές. Όλα δείχνουν πως πάμε για ισοπαλία, κακό αποτέλεσμα κυρίως για την ηρεμία της ομάδας που έχει χάσει πολλούς πόντους εντός της Τούμπας.

Αρχή δια του Πέλκα.

Και ένα μηδέν. Στο ενενήντα και κάτι. Όσο πιο στο τέλος θα μπορούσε να είναι. Κωλοφαρδία; Ικανότητα; Θέληση; Αρχή δια του νέου ξεκινήματος;

ΥΓ Προσωπική άποψη, στα αρχίδια μου για τα αρχίδια του Πέλκα. Στην τελική είναι κουραστικό κάθε φορά να ασχολούμαστε με κάποιον ποδοσφαιριστή που λεεί κάτι , κάνει κάτι , υπονοεί κάτι.

Να χάσεις τη μάχη ρίχνοντας σχεδόν καμία σφαίρα. Προβάλλοντας σχεδόν καμία αντίσταση. Σε συνδιασμό με έναν αντίπαλο που τον περίμενες πιο σοφτ , αλλά αυτός σου βγήκε μονοκόμματος και ετοιμοπόλεμος. Φεστιβάλ της ξενέρας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να χάνεις έναν αγώνα έτσι ξενέρωτα από κάτι ξενέρωτους.

Στο χθεσίνο ευρωπαϊκό ματς , το ματς που περιμέναμε πως θα δούμε τον ΠΑΟΚ να κάνει την υπέρβαση του , όλα πήγαν λάθος. Λάθος στήσιμο από τον Ίβιτς , λάθος παίκτες στην ενδεκάδα , σε λάθος σημείο οι αλλαγές. Λάθος και ο τρόπος που επιτέθηκε η ομάδα. Λάθος πάσες , λάθος σέντρες , λάθος ψυχολογία, λάθος η εικόνα μας. Κάναμε την Σάλκε να φαντάζει παντοδύναμη , όχι ότι δεν είναι φυσικά πολύ καλύτερη από εμάς . Αλλά τους δώσε τα εφόδια να κάνουν το παιχνίδι τους και μάλιστα μέσα στην έδρα μας. Του ξενέρωτους ρε πούστη μου. Που μας έχουν βάλει στο πελατολόγιο τους και αυτοί. Αυτοί και οι Ολλανδοί.

 Τίποτα δεν πήγε όπως περιμέναμε. Ίσως το πρώτο καλό δεκάλεπτο να ήταν κάτι που θύμιζε τον ΠΑΟΚ των προηγούμενων παιχνιδιών , σε όλο το υπόλοιπο διάστημα όμως θύμιζε ομάδα από άλλη εποχή. Δεν έχει νόημα να το παίξουμε μετά Χριστόν προφήτες. Έτσι το σκέφτηκε ο προπονητής, πήρε το ρίσκο του και δεν του βγήκε. Εγώ πιστεύω ότι κάνει βήματα μπροστά. Το να κάνει πολλά και γρήγορα βήματα μπροστά , αποδείχθηκε χθες πως είναι αδύνατον. Αδύνατον τουλάχιστον για τώρα. Αν ο ΠΑΟΚ χτίζει κάτι καλό, αυτό θα φανεί στην συνέχεια του χρόνου. Παρόλα αυτά η υπέρβαση για τον σύλλογο θα γίνει με αυτόν ακριβώς τον "μπούσουλα". Με τα σωστά και με τα λάθη μας. Με την ελπίδα ότι τα λάθη στο μέλλον δεν θα μας βρίσκουν στα κρίσημα ματς, δεν μας ξενερώνουν τόσο πολύ.

ΥΓ Θα μας χαζεύει όλη η Ελλάδα. Και μόνο. Η Ευρώπη να κάνει κουράγιο ένα χρόνο ...

 Εναλλακτικές οδηγίες για τον αγώνα με την Σάλκε.

Αυτό αφορά την ΠΑΕ , το κράτος , την Ευρώπη , την κοινωνία ολόκληρη.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα για το ποιός θα έρθει να δει ευρωπαϊκό αγώνα πλάι στους Γερμανούς της Σάλκε. Είναι λογικό, κάθε αντίπαλος οπαδός να έχει μεγάλη κάψα να δει την Τούμπα από κοντά. Να βγάλει φωτογραφίες την θύρα 4, να φάει σωστό βρωμολουκάνικο από την καντίνα στα πέριξ του γηπέδου και να το συγκρίνει με βουρστ, να κάνει την κερκίδα του , να πει τα συνθήματα του,  να ζήσει ρε αδερφέ από κοντά το μεγαλείο της Τούμπας. Οι γείτονες και φίλοι των "μπλε" με το προσωνύμιο , κομπόστες ή κομήτες ή κομοτέτοιοι, είναι λογικό να θέλουν να κάνουν και αυτοί το κομμάτι τους. Ναι αλλά αυτό είναι το γηπεδό μου ρε ψηλέ. Και κάποια πράγματα καλύτερα να τα φροντίσεις από πριν. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε την σκατοδουλειά που πάει να γίνει.

Εμάς μας λες και ευέξαπτους, παρορμητικούς, παρεξηγιάρηδες. Και μπύρα βεργίνα να δούμε σε κόκκινο φόντο , δεν θέλει και πολύ για να αρπαχτούμε. Αυτοί μπορεί να είναι και δασκαλεμένοι. Είναι ευρωπαίοι και τα παίζουν στα δάχτυλα κάτι τέτοια. Εμείς το τυράκι το βλέπουμε την φάκα δεν την βλέπουμε. Μπρουτάλ τύποι όπως είμαστε δεν ξέρουμε από ευγένειες , είναι πουτάνες όλων των άλλων οι μάνες. Θα αρχίσουν τα βου-βου-Βούλγαροι, οι δασκαλεμένοι. Εμείς ευρηματικοί και με χιούμορ θα απαντήσουμε ε-ε-'Ελληνες. Σιγή. Αυτοί θα σκαλώσουν για λίγο. Σου λέει παρακούσαμε. Και δώστου απ την αρχή , βου-βου-Βούλγαροι αυτοί , ε-ε-Έλληνες εμείς. Σιγή πάλι. Δεν θα πιάσουν την ειρωνία και το αστείο του πράγματος, όπως ούτε οι αντιπαλοί μας εξ Αθηνών τόσα χρόνια. Πέντεξι φορές ακόμα το ίδιο μοτίβο, που θα πάει θα θυμώσουν. Η κερκίδα θα το πάρει πάνω της το σκηνικό και θα πάλλεται ... αουφιντερζεν ΠΑΟΚ ολε ολε ολε (σε ρυθμό να φύγετε να πάτε αλλού) αφήνοντας υπονοούμενα για την ρεβάνς στη Γερμανία. Τόσο ήθελε και θα μας τρέχουν στις Ουέφες και στα δικαστήρια τα ευρωπαϊκά. Γιατί μας είπατε έτσι; Και πως σας είπαμε δηλαδή; Μας προσβάλατε θα πουν αυτοί. Θα επέλθει ρήξη στις σχέσεις των κρατών. Ο "προβληματικός" κόσμος του ΠΑΟΚ που δημιουργεί θέματα απ το πουθενά θα μας λένε. Τώρα θα μας κακομεταχειριστούν οι Γερμανοί. Πάνω που στρώναμε το πρόγραμμα βοήθειας. Θα φύγει το δ.ν.τ που θα θυμηθεί ότι  εναντίον του είχαμε βγάλει πανό. Θα μας θυμώσει ο Σόιμπλε. Και αφού είναι και αυτοί μπλε και αυτός μπλε , θα έχουν και τίποτα κοινό. Το ποδόσφαίρο σε καραντίνα και αυτό. Η ΕΠΟ και η Σούπερλιγκ θα διακόψουν το πρωτάθλημα,το κύπελλο, το τσάμπιονς λιγκ, θα επιστραφούν και τα εισητήρια για το rockwave. Ο κακός χαμός. Θα κάνουν διαβουλεύσεις κάνενα τέρμινο. Η κυβέρνηση θα πέσει. Θα ανέβει άλλη κυβέρνηση και θα ξαναπέσει, θα μας διώξουν απ την ευρωζώνη, απ το ΝΑΤΟ, απ την Ε.Ε., απ την Γιουροβίζιον. Κρίμα είναι. Θα γίνουμε πάλι  λόγος να ενώσουμε τους πάντες. Κάντε την δουλειά σας καλά εκεί στην ΠΑΕ, να μην έχουν να λένε. Πάλι εμείς θα φταίμε.